روایات پیامبر اکرم و اهل بیت، از مهم‌ترین منابع برای تفسیر قرآن مجید است، که با توجه به سابقه و کاربردش در عصر نبوی و نزول وحی، می‌توان آن را قدیمیترین روش تفسیر آیات کریمۀ قرآن نامید. این پژوهش با روش توصیفی- تحلیلی و با بهره‌گیری از ابزار کتابخانه‌ای و منابع معتبر، به بیان جایگاه روایت و کارکردهای آن در تفسیر اطیب البیان خواهد پرداخت. یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد که آیت اللّه سید عبدالحسین طیب، از مفسران معاصر در تفسیر گرانسنگ خود «اطیب البیان»، ضمن بهره‌گیری فراوان از روش اجتهادی و عقلی و روش تفسیر قرآن به قرآن، از نقش بی‌بدیل روایات برای فهم آیات کریمۀ قرآن غافل نبوده و در جای‌جای تفسیر اطیب البیان به مناسبت‌های گوناگون، از همۀ انواع روایات تفسیری، بهرۀ فراوان برده است. نقش و کارکرد روایاتدر تبیین آیات میتواند اشکال گوناگونی داشته باشد: «تفسیر عمومی آیه، روشن نمودن جزئیات آیات الاحکام، شرح و تفصیل آیات قصص، تبیین اسباب نزول آیات، تعیین مصادیق الفاظ مبهم، تبیین مکّی و مدنی آیات و سور، بیان معانی تأویلی و باطنی آیات و...».
)